Rozdział 24

Przeprosiny nie mają sensu.

Pozdrawiam M., MJ, DreamyDvil, Madeline i KAŻDĄ z was :)

To taki nudny rozdział przed prologiem.

Rozdział 24

-Draco? Co to za list? – nawet Morgan zaprzestał swych dziecięcych monologów i wbił jasne spojrzenie w plecy swego ojca, którego, na razie, tolerował.

-Ministerstwo – odpowiedział krótko. Hermiona poczuła niespokojne mrowie motyli w dole brzucha.

-Chodzi im o mnie, prawda? Chodzi o… Właściwie jak udało ci się po prostu

p r z e n i e ś ć  z kraju do kraju? Nie…

-Tak… może i ma to jakiś związek z listem. Tylko się nie denerwuj, to był pomysł Steva! – bronił się widząc minę kobiety.

-Jak ty to zrobiłeś? – powtórzyła pytanie z większym naciskiem. Jej oczy raziły piorunami.

-Wyjaśnię ci to później. Później będzie lepsze, zważając na sztab urzędników czekających na mnie w ministerstwie. Dodam, że są wściekli – mówił zakładając pośpiesznie koszulę i krawat.  Hermiona popatrzyła z rezygnacją na Morgana, który nie wiedzieć czemu, cała sytuację odebrał za wielce zabawną.

-Tylko się tak wykręca – uświadomiła dziecko, za co została nagrodzona uroczym szczebiotem.

-Tak też czułem, że będziesz go podburzać przeciw mnie – ocenił krytycznie Draco szukając paska.

-Idziemy z tobą – zdecydowała. Mężczyzna znieruchomiał i odwrócił się w jej stronę zdziwiony.

-Nie widzę potrzeby... Zresztą wątpię, by wpuścili cię na salę – miał szczerą nadzieję, że kobieta porzuci swą nierozsądną decyzję.

Oczywiście przegrał tę bitwę.

Kiedy pojawili się głównym holu ministerstwa nie obeszło się bez szeptów i poruszenia. Na szczęście wkrótce  odnalazł ich Steve.

-Skierowali sprawę do Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów – poinformował.

-Słucham? - dziewczyna uznała, że słuch ją zawodzi. - Mamy być sądzeni tam gdzie Śmierciożercy i inni przestępcy? To jakaś pomyłka –  Steve pokiwał głową z bolesną miną. Go też nie zadowalał taki obrót rzeczy. Jego zdaniem sytuacja kwalifikowała się pod Urząd Transportu Magicznego, najwidoczniej ktoś na górze uważał inaczej.

-Rutyna – zażartował Draco, aby rozładować atmosferę. Naprawdę bardzo się bał. Bał się jak nigdy dotąd, bo nawet gdy sądzono go za działalność w grupie Śmierciożerców, szczerze nie obchodził go wyrok. Był młody, wolny i nie miał nic do stracenia. Teraz jedna rzecz uległa zadziwiającej zmianie – miał rodzinę, która może i była nieco rozbita i dziwna, ale była.

Morgan, którego przejął z rąk Hermiony wpatrywał się weń z pokerową twarzą. Nawet zaprzestał żmudnej i pasjonującej pracy przy ściąganiu lewego bucika ze stopy. Draco uznał, że to normalne u chłopca z genami Malfoyów. Nawet cieszyło go to i napawało swego rodzaju, ojcowską dumą.

Gdy wpuszczono ich na salę, natychmiast wskazano mu miejsce na fotelu oskarżonego, natomiast panna Granger, Steve i mały Mo zasiedli w jednej z bocznych ław, które stały zupełnie puste. Urzędnicy wyżej i niżej postawieni zajmowali miejsca naprzeciw Draco w wysokiej zabudowanej „skrzyni” - jak to często mawiał Steve. Oczywiście mówił tak, dopóki sam miał przywilej zasiadania tam.  Teraz jakoś nie miał ochoty się śmiać.

Mężczyzna prowadzący proces odczytał zarzuty. Było tam wiele pozycji, które stanowiły jedynie rozdrobnienie tych większych win. Na niekrótkiej liście znalazło się między innymi: Nielegalne przekroczenie granic Wielkiej Brytanii, porwanie niejakiej Hermiony Jane Granger oraz Morgana Cygnusa, zaniedbanie warunków umowy z Ministerstwem, zerwanie projektu resocjalizacji przestępców. W sumie wyczytano dwadzieścia zarzutów ciężkich, za które groziło więzienie.

-Czy oskarżony przyznaje się do winy? – zagrzmiał czarodziej w długiej, czarnej todze.

-Tak, ale tak to przedstawiając możecie oskarżyć każdego. Nawet Steva – zakpił mężczyzna nie wiedząc co jeszcze mu pozostało.

-Wobec pana Stevena Hugo zostanie wszczęte osobne postępowanie – Steve, który na razie starał się jakoś trzymać, teraz załam ręce.

-A jakże – “oskarżony” prychnął buńczucznie.

Rozprawa dłużyła się wiecznymi wywodami oskarżycieli o winie i karze. O wielkiej zniewadze oraz niewdzięczności Draco. W pewnym momencie wielkie dwuskrzydłowe drzwi otworzyły się, a zeń wyłoniły się dwie najbardziej niespodziewane postacie wszechczasów. Albus Dumbledore oraz John Malek.

Od tego momentu wszystko jakby stało się dużo jaśniejsze. John Malek poświadczył wszystkie wydarzenia opisane przez Draco,Dumbledore lekko zmienił prawdę, mówiąc jakoby on sam pomógł młodym wrócić do Londynu. Słowem - postawili sędziego w obliczu bardzo ciężkiego dylematu.

Ostatecznie skończyło się na karze pieniężnej i wyraźnej niechęci całego Ministerstwa wobec istnieniu Malfoya.

Draco czuł ogromną wdzięczność wobec dyrektora szkoły i Johna - tego dziwnego kolesia. Chciał zaprosić obu do swego domu w ramach podziękowania i urządzić jakieś skromne przyjęcie, ale oboje stanowczo zaprzeczyli wymigując się obowiązkami. John dał się zaprosić na szarlotkę i kawę w pobliskiej kawiarni.

Gdy nadszedł czas rozstania John uprzejmie się pożegnał.

-Będę na święta. Do zobaczenia i... Draco, wyprasuj sobie koszulę - oboje śmiali się dobry kwadrans po wyjściu Jonathana. Mały Morgan zasnął spokojnie w ramionach swego ojca. Ten spojrzał nań z czułością.

-Słowo daję, jaki on brzydki! - roześmiał się po chwili gładząc pucołowate policzki dziecka.

-Nie daleko pada jabłko od jabłoni - odcięła się z uśmiechem niecnego chochlika. 

Mężczyzna wyciągnął dłoń ponad stołem dłoń i nakrył nią jej własną. Coś na jego twarzy uległo zmianie. Jakby właśnie coś sobie uświadomił. Był piękny z tą radosną poświatą wokół siebie.

- Wracamy do domu - stwierdził, po czym z namaszczeniem uniósł jej drobną dłoń do ust i złożył na jej wierzchu delikatny pocałunek. Spojrzał w jej błyszczące oczy, objął wzrokiem kilka piegów na zadartym nosie, czerwone wargi rozciągnięte w delikatnym, nieśmiałym uśmiechu, dziko poskręcane fale brązowych włosów. Była piękna i była jego i to było piękne.

*** 

Takie tam z serii: autorka się wtrynia :)

Rozdział jest, powiadomię jak najszybciej, ale ten tego... takie ładne słoneczko mi tu grzeje na moich kochanych Kaszubach :3

Na : me-voir.blogspot.com również pojawił się rozdział, ale coś mało ludzi odwiedziło. Sama sobie zasłużyłam, no nic.

Za tydzień, lub (max) dwa pojawi się EPILOG i zrobię takie małe podsumowanie.

MIŁYCH WAKACJI! :D